çocukluğun refleks, el becerisi ve sabır testiydi. yerde beş tane minik taş, ama sanki olimpiyat finali oynuyorsun. biri havadayken diğerini kapmaya çalışmak, kaçırınca da “ya tam oluyordu!” diye söylenmek… ne teknoloji vardı ne ekran, ama eğlencesi sınırsızdı. kısacası, avuç içi kadar mutluluğun nostaljik hali.
beştaş
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?