ezel’in 43. bolumunde, $u mert’in e$yalarinin eve yollandigi zaman hic abartisiz her insana evladini kaybeden bir annenin hissiyatini cok net ifade etmi$tir, uzerine tanimam. oyle derinden oyle muhte$em oynadi ki rolunu, cocugum yokken ve hatta anne bile degilken icim ciz etti. kendi kendimi allah kimseye evlat acisi ya$atmasin diye soylenirken buldum da toparlandim sonra.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?